Yine de o, zaman kedisi
pençesi ensemde, üzünç kemiğimden
çekerken beni kendi göğüne,
bir kahkaha bölüyor dokusunu
düşler marketinin,
uyanıyorum küstah sözcüklerle:
Ey iki adımlık yerküre
senin bütün arka bahçelerini
gördüm ben !
Şubat,87
Nilgün Marmara
Yorumlar
Yorum Gönder