BİR GÜÇ SİMGESİNİN YETERSİZ TANIMLANMASI
Çın çın ötüyor sesi
Değişmeyen tonuyla
-Zaman bozuk bir plak gibi
Aynı mevsime takıldı-
Yüksekten ve rahat konuşuyor
Gücünün güvenciyle
Yanlış yapmak kaygısı yok
-Her dediği doğrudur
O yerdeki insanın!-
Bir korkudan söz ediyor durmadan
Görünmeyen bitmeyen
Bir bilinmez tehlikeden
Ne idüğü belirsiz
Sayrı bir ruhun sayıklamasını andıran
Ucuz ve çoğul bir onayla -esrik-
Sorular soruyor kendini doğrulayan
Yine kendi yanıtladığı.
Sesler çığlıklar içinde
Bir ucu zehir yeşili
Yarısı korku sarısı
Oynayıp duruyor dudakları
Elleri kolları ve bedenleriyle
Bir gölge oyununu anımsatıyor.
-Mekan ölü bir fotoğraf gibi
Aynı kirli görüntüde dondu-
Şaşarak bakıyorum, öfkeyle
İsyanla, acıyarak...
İnansa -diyorum- kendine
Olsa biraz saygısı, korkmasa
'Haklıyım' der mi bunca sık
Dil sürçmeleriyle ve ısrarla
Bağırarak ortalarda...
1984
Şükrü ERBAŞ
Yorumlar
Yorum Gönder